Galibi en terugblik

Zoals in het vorig verslag aangegeven waren wij gaan eten in de Waag.

Onze trip naar Galibi bestond eruit om rond 7h op te staan. Zodat wij ons konden klaarmaken om richting Hotel Torarica te vertrekken, waar wij werden opgehaald. Toen vertrokken wij in een vol busje richting Albina. We waren dus met 7 personen en nog 1 chauffeur en de gids.

We hadden op de brownsberg een Belgisch koppel ontmoet die nu ook mee waren op trip!

Na een rit van ongeveer 3h30 kwamen wij dan aan in Albina. Een grensstad in Suriname, met Frans Guyana.
De rit ging voor ongeveer 2 uur over onaangename wegen. Kuilen, drempels,... alles wat een weg dus NIET moet hebben!

Tarief oversteek in het Frans en Euro

Albina ligt dus aan de Marowijnerivier, waar je dus met een boot de oversteek kunt maken naar Frans Guyana, dit is een provincie van Frankrijk en dus ook EU.

Dan was het tijd om een Roti Roll te eten, die papa niet heeft gegeten, en de boot te vullen.

Albina

Boot laden met behulp van een ketting

Toen de boot geladen was, was het dan tijd om anderhalf uur richting zee te varen. Doordat je naar zee vaart zijn er dus veel golven, dit samen met veel wind zorgen er dus voor dat er zeer veel water opspat, waardoor je dus zo goed als doorweekt aankomt in Galibi.

Na de hangmat opgehangen te hebben en nieuwe kleren aangedaan was het tijd voor een dorpswandeling. Deze ging via de gekende Galibi Zoo.

Onze kamer

Lekker chillen

Deze zoo hadden wij anders verwacht, maar wij mochten wel de dieren vasthouden. De dag nadien zijn wij nog eens terug gegaan om de doodskopaapjes beter op foto te krijgen!

Neusbeer

2 luiaarden!!

Luiaard

Wie heeft de grootste neus?? :)

Na de dorpswandeling was het dan tijd om te eten. Na het eten moesten wij ons klaarmaken om naar de schildpadden te gaan.
Dit was in de avond. Dus het was donker geworden. We gingen terug nat worden volgens de gids, maar deze keer hadden ze het zeil dat gebruikt werd voor de bagage droog te houden, gebruikt om ons droog te houden.

Outfit in de boot

Wat is het fijn om te betalen en dan gewoon onder een zeil te zitten!!

Op Galibi zelf aangekomen kwamen we al snel een schildpad tegen die zijn nest aan het toedekken was. De schildpad was met zijn grote flipper (of hoe noemt dat deel waarmee ze zich voortduwen in zee) zand aan het verplaatsen om zijn nest dicht te maken. Na een tijd ging de schildpad terug in zee.
De foto's zijn donker omdat er maar een klein lampje op mag gewezen worden omdat de schildpad anders schrikt en snel in zee gaat. Dus er mag ook geen flits  gebruikt worden.

Dat was de enigste schildpad die wij ook gezien hebben. Ook hadden wij een kleintje gezien dat ze uit een nest hadden gehaald. Maar deze ging het niet overleven omdat hij een van de laatste eitjes was en zijn flipper was kapot.

Schildpad gaat in zee

Toen zijn wij op het strand gaan zitten. Wat overigens veel te lang duurde. Wat iedereen tegen stak. Nadat papa vriendelijk heeft gevraagd wat de bedoeling was van het wachten, zijn wij dan uiteindelijk toch de boot in gegaan. Dat was een spijtig voorval, maar wij hadden onze schildpad wel gezien!

Dan zijn wij onmiddellijk in bed gegaan en opgestaan rond 6h30. Doucheke genomen en dan wat chillen in de hangmat.

Dan waren wij terug naar die zoo gegaan (zie vorige foto's), en nadien onze rugzakken opnieuw maken om naar Europa te gaan.

De toch naar Europa duurde een anderhalf uur. Het eerste wat opviel bij aankomst in Frans Guyana waren de Peugeot's en de renaults alsook Dacia's.

Daar snel even in de gevangenis gegaan en dan zo door naar het centrum van St Laurent du maroni. Onderweg moest papa natuurlijk een croissant kopen en een pain raisin. Papa was direct in zijn nopjes met zijn croissant. Ik denk dat hij het liever eet dan de Roti.

Let vooral op de chinees op de achtergrond!!

Gevangenis bekent van papillon

Hierbij moest ik natuurlijk spontaan de Marseillaise zingen

Na deze toch door "Europa in de tropen" was het tijd om terug te gaan naar een heel ander leven dan het Franse, namelijk die van Suriname.

Dan was terug die zeer lange rit richting de stad aangebroken.
In de stad aangekomen, douchke gepakt en dan gaan eten in Lucky twins restaurant. Niet verwacht dat er zoveel volk ging zijn omwille van Moederdag! Wat was het daar een druk gedoe!

Lekker gegeten en dan nog naar de Tosca straat gegaan om daar afscheid te nemen. Snel nog wat foto's genomen en dan naar het appartement gegaan.

Morgen wordt het dan mijn laatste volledige dag in Suriname. Welgeteld dag 97 in Suriname!

Ik heb hier een schitterende tijd achter de rug, ik heb hier zeer leuke momenten gehad. Zeer leuke trips gedaan. De tijd is voorbij gevlogen.
Mijn vertrek zal natuurlijk met een dubbel gevoel zijn. Ik ben zeer blij dat ik naar huis mag, gezellig tussen de familie zitten, aan de andere kant zit ik hier ook graag. Ik ben gewoon geraakt aan het leven dat ik hier heb. Het zal raar doen om thuis niet meer naar de "chinees" te gaan. In het weekend Viti niet meer horen roepen of ik al gegeten heb...., de avonden uit eten.

Maar zoals papa ook al zegt: er vertrekken er deze week 5 uit de tosca, het huis zal er heel anders gaan uitzien en aanvoelen. Als ik nog een maand langer moest gebleven zijn zou het een ander gevoel zijn.

Ik heb hier een schat aan levenservaring opgedaan, die niemand mij nog afpakt! Waar ikzelf zeer fier op ben dat ik het gedaan heb en ik heb er zeker geen spijt van!

Al kon ik het niet gedaan hebben zonder de steun van mijn vrienden hier, zoals Viti die mij goed verzorgde en mij tosti's aanbood omdat ik geen eten in huis had en Sven voor de gezellige babbels. Natuurlijk ook de andere Tosca's en de andere stagiares die ik heb leren kennen.

En natuurlijk ook de steun die ik van thuis kreeg/krijg. Ze hebben een groot deel van de kosten op zich genomen en mij deze kans aangeboden! De vele telefoontjes naar huis deden altijd deugd! Zo zie je nog maar eens hoe belangrijk familie is.

En aan al de rest die mij volgde in dit zeer groot avontuur!

Bedankt iedereen!!